Overwinteren in de Algarve (Portugal)

Na al enkele jaren vakanties in de wintermaanden doorgebracht te hebben en na twee jaar niet vanwege de corona gaan we in 2022 weer de zon opzoeken.

Onze overwinteringsvakanties begonnen in 2016 op het eiland Gran Canaria. Ik wilde niet langer dan een week weg, omdat ik liever niet zo lang op één plaats wilde verblijven. We zaten in een vakantieparkje in een appartementje. En omdat het goed beviel gingen we het jaar erop weer, maar wel naar een ander vakantie-oord, omdat ik niet van weer-naar-hetzelfde-toegaan houd. In november 2017 zochten we de zon op in Thailand. En in 2019 gingen we weer naar Gran Canaria en nu voor drie weken.

Dit jaar gingen we voor het eerst vier weken en zodoende waren we er de hele maand februari.

We boekten voor een arrangement: vlucht, transfer en hotel met ontbijt. Omdat de corona nog rondwaarde kozen we voor een pakketreis. Zouden we moeten annuleren, dan was dit gemakkelijker en met minder financieel risico.

Een Nederlands kolonie

De eerste morgen aan het ontbijt werd ons gevraagd: “Zijn jullie nieuw hier? We hebben jullie nog niet eerder gezien.” Op mijn bevestigend antwoord kwam de vervolgvraag: “En hoe lang blijven jullie hier?” Ik antwoordde met “Vier weken” en ik verwachtte, dat men dat veel vond. Helemaal niet, want het bleek, dat anderen soms wel enkele maanden bleven in dit hotel. Vaak ook nog inclusief diner, omdat men er ’s avonds niet meer op uit wilde. Wij hadden bewust gekozen voor buitenshuis dineren, want dan ben je er weer even uit, heb je meer keus en kun je ook wel eens voordeliger uit eten gaan.

Ook als we door Monte Gordo, want zo heette onze vakantieplaats, lopen, wordt er volop Nederlands gesproken. Over het strand loopt een plankier met daarop bankjes en restaurants. Daar hadden we regelmatig spontaan contact met andere Nederlanders. Dat maakte het gezellig.

Verveling

De eerste dagen dacht ik: “Wat moet ik hier eigenlijk allemaal doen?” We hadden weliswaar een prachtige kamer, maar we wilden er ook nog wel eens op uit. Maar de eerste week moesten we wel wennen aan de nog niet zo hoge temperatuur, ongeveer 18° met soms een frisse wind van de Atlantische Oceaan.

We hadden alleen de benenwagen en de rolstoel meegenomen. Dus even een eindje fietsen was er niet bij. En een auto hadden we ook niet tot onze beschikking, want dan zouden we te vaak met de auto weggaan. Dat was niet de bedoeling.

Piet zat vaak op de kamer, omdat hij een groot borduurwerk had meegenomen en zich daar prima mee vermaakte. Ik had gelukkig ook mijn laptop bij me, zodat ik daar ’s morgens een tijdje mee bezig was. En daarna ging ik vaak voor een wandelingetje.

Ik moest dus echt wennen aan het trage levenstempo in een overwinteringsplaats.

Excursies

We boekten drie keer voor een excursie.

  • Naar een Portugese markt.
  • Een boottocht over de grensrivier met Spanje, de Guadiana
  • Bezoek aan Sevilla

De markt in Loulé

Boottocht

Sevilla (Spanje)

Wandelen

We maakten door de bossen enkele mooie wandelingen. Ik ging ook een keer alleen en liep over het strand terug. Ook ging Piet een keer mee. Hij huurde een scootmobiel, want de rolstoel duwend door het bos was praktisch onmogelijk. Bij een hellinkje schoot de scootmobiel in een gat en door samen te duwen moest deze weer vrijgemaakt worden. Het leverde Piet een wondje op!

Met de fiets erop uit

We huurden ook een paar keer een fiets en maakten enkele mooie fietstochten. De eerste gaat naar de stad Vila Real do Sto. Antonio en naar het station van Monte Gordo, waar je de flamingo’s kunt zien in het erachter gelegen natuurgebied.

We maakten een fietstocht langs de sinaasappel- en bloeiende amandelbomen naar een oud vestingstadje aan de Atlantische Oceaan Cacela Velha. Hier zien we ook nog een prachtige begraafplaats.

En ik maak nog een fietstocht naar de burcht van Castro Marim. Piet gaat mee met de scootmobiel, maar dat gaat niet zonder probleem. De accu blijkt niet genoeg kilometers te maken. Op de terugweg begint de scootmobiel snelheid te verliezen. Gelukkig halen we een bakkerijtje, waar we een uurtje zitten en de accu opladen. Als we verder gaan, lukt het nog niet ermee thuis te komen. We worden opgehaald met een busje van de verhuurder!

Corona

Tijdens deze vakantie merkten we de gevolgen van de coronapandemie. Vóór vertrek moesten we een PCR-test ondergaan; gelukkig was de uitslag negatief. Tijdens de vlucht moesten we een mondkapje dragen. Datzelfde gold voor alle binnenlocaties in Portugal.

Omdat we in contact waren geweest met iemand van de kerk, die corona bleek te hebben opgelopen, onderging Piet ook een zelftest. Gelukkig: uitslag negatief.

Naar de kerk

In Monte Gordo is ook een Nederlandstalige oecumenische kerkgemeenschap. De diensten werden in een bioscoop gehouden. Een Nederlandse predikant was hier enkele maanden om de diensten te verzorgen. Na afloop was er koffiedrinken op een terras van een café naast de kerk. Het leverde leuke ontmoetingen en mooie gesprekken op.

De Rooms-Katholieke Kerk

We hebben ook een keer op zaterdagavond de mis in de kerk van Monte Gordo “Onze Lieve Vrouwe van Smarten” bijgewoond.

Met de auto naar St. Vincent

We hebben onze eigen excursie gemaakt door te gaan naar het meest zuid-westelijke puntje van Europa.

Piets verjaardag

Tijdens het verblijf in Portugal was Piet jarig. ’s Morgens namen we gebak en ’s avonds trakteerden we onszelf op gebakken paling. Er werd daarna een feestelijk toetje geserveerd.

Eten en drinken

We hebben in Monte Gordo heerlijk gegeten. We bestelden vaak vis, want dat was er in overvloed en tegen schappelijke prijzen.

Weer naar Monte Gordo?

Voorlopig niet. We hebben genoten van deze vakantie, maar we hebben de belangrijkste dingen wel gezien. Het was mooi zo. Volgend jaar weer zo lang weg en dan naar een andere bestemming. Ik denk het wel!