Wij woonden, toen ik nog kind was, in een waterrijk gebied, met weliswaar geen brede vaarten, maar wel met veel slootjes, namelijk in de polder Arkemheen. In Nijkerk werd ook veel geschaatst, maar ondanks dat heb ik het nooit geleerd. Ik was niet zo’n sportief jochie.
En toen kwam in in 1968 in Wezep te werken op een basisschool. En daar werd ook door de school een schaatstoernooi georganiseerd. Als leerkracht ging je natuurlijk mee, maar ik kon niet schaatsen en stond dus gewoon aan de kant toe te kijken. Dat was voor mij de stimulans om te leren schaatsen.
Maar in Wezep wilde ik niet al krabbelend gezien worden. Ik ging dus in Nijkerk, als ik daar op zaterdag was, de sloot op. En doordeweeks ging ik naar de ijsbaan in Oldebroek.
Toen er weer met de kinderen naar de ijsbaan gegaan werd, kon ik op de schaatsen staan. Maar dat ik nou zo’n geweldige schaatser ben geworden… nee! Uiteindelijk heb ik na jaren de schaatsen toch maar op Marktplaats gezet.